Pojedyncze sztuki wyjątkowych przedmiotów przywiezionych z podróży. Butik z rzemiosłem ➤ PALANGAN
Strona główna » Rękodzieło artystyczne » Pamiątki z Chorwacji – przykłady najlepszego rzemiosła i pamiątek kulinarnych

Pamiątki z Chorwacji – przykłady najlepszego rzemiosła i pamiątek kulinarnych

przez: palangan_szczepan

Co warto kupić w Chorwacji? Poniżej znajdziecie listę przykładowych pamiątek

Zapewne, większości z Was Chorwacja kojarzy się z wysokiej jakości produktami rolniczymi: oliwy, sery, wina, mocniejsze alkohole i sezonowane wędliny. No i jest to na pewno dobro narodowe tego kraju. Ale oprócz tych skarbów, każdy region kraju znany jest z produkcji jakiegoś charakterystycznego ludowego rzemiosła. O Chorwackim rękodziele nie słyszy się wiele, ale warto przyjrzeć się bliżej tym regionalnym pamiątkom. Wiadomo – niektóre są bardziej skomercjalizowane, inne mniej i te trafiają jedynie w pewną niszę klientów. 

Oto 17 przykładów chorwackiego rękodzieła, które warto przywieźć ze sobą do Polski:

Krawaty

Wyrabiane ręcznie krawaty to jeden z symboli Chorwacji. Jak mówią podania to właśnie Chorwaci wymyślili ten element ubioru. Wszystko zaczęło się w pierwszej połowie XVII wieku, kiedy to chorwackie kobiety postanowiły zakładać swoim mężom-wojakom chusty, które miały im przypominać o domu i ich ukochanych. Kiedy żołnierze zostali wysłani na front wojny trzydziestoletniej, tradycja ta tak spodobała się francuzom, że ci przejęli styl chorwatów i spopularyzowali noszenie krawata. Sama nazwa pochodzi od chorwackiej kawalerii wojskowej “Royal Cravate”. To na podstawie tej nazwy francuzi nazwali noszone przez żołnierzy chustki “la cravate”. Później tę nazwę przejęto w innych językach, choćby polskim – krawat 🙂 

Największy wybór krawatów znaleźć można w słynnym Zagrebiańskim “Kravata”. Tam panowie pomogą dobrać odpowiedni materiał i opowiedzą historię związaną z tym słynnym chorwackim symbolem – dumą narodową. 

Wyroby ręczne z kamienia z wyspy Brač

Kamień z wyspy Brač to wysokiej jakości wapień z którego wybudowano m. in. Pałac Dioklecjana w Splicie. Często wykorzystywany jest przez światowej sławy rzeźbiarzy, z powodu swojej plastyczności, według niektórych najlepsze partie złóż kamienia dorównywały kości słoniowej. Jest to niewątpliwie dar matki natury dla Chorwatów.

Materiał ten od zawsze wykorzystywany był przez miejscowych do wytwarzania różnych przedmiotów – choćby tych codziennego użytku. Wykorzystywano go nawet do podjazdów do domostw, czy dekorowania ogrodów. 

Jeśli szukacie charakterystycznej pamiątki to Chorwacja Was nie zawiedzie. Kamień z Brač jest wzorowym przykładem. Od lokalnych rzemieślników kupić można takie przedmioty jak moździerze, zegary z kamienną tarczą, domina, świeczniki, biżuterię, flakony, misy i inne. Te nie wychodzące spod masowej produkcji znaleźć można na samej wyspie Brač. Jeśli jednak, ktoś nie ma ochoty specjalnie po nie jechać, a nie ma w planach odwiedzenia tej wyspy, wyroby te można znaleźć także na targu w każdym większym mieście Chorwacji: Splicie, Rijece, Zadarze, czy Zagrzebiu. 

P.S. Pragnę jeszcze tutaj zdementować pewną informację, jakoby Brackiego kamienia użyto do budowy Białego Domu w Waszyngtonie. Otóż jest to wyłącznie miejska legenda, a kamień do budowy lokum prezydenckiego przywieziono z kamieniołomu hrabstwa Stafford, oddalonego o godzinę jazdy samochodem od stolicy.

Paška čipka z wyspy Pag

Paška čipka to inaczej “koronka z Pag”. W Chorwacji ostały się jeszcze dwa inne ośrodki koronkarstwa – w mieście Lepoglava na północy kraju a także w mieście Hvar na wyspie o tej samej nazwie. Chorwacka sztuka koronkarstwa zalicza się do jednej z najsłynniejszych na świecie – głównie ze względu na misterną jakość wykonania. W 2009 roku sztuka ta została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. 

Ciekawe jest to, że nie ma żadnych oficjalnych szablonów, ani motywów, na bazie których tworzy się koronki, a cała technika przekazywana jest z matki na córkę ustnie. Na samej wyspie Pag wyodrębniono 50 wzorów, według których koronki nadal są wykonywane.

Każda z trzech miejscowości szczyci się inną techniką wykonania, a w Lepoglava co roku organizuje się Festiwal Koronki. Chorwaci traktują to rzemiosło bardzo poważnie i pielęgnują je otwierając stowarzyszenia, galerie oraz tworząc warsztaty koronkarskie. 

Koronka z Chorwacji to bardzo oryginalna i nietuzinkowa pamiątka, uchodząca za dobro kulturowe tego kraju. 

Haftowane obrusy z Zadaru

Podczas gdy jedna część kraju słynie z koronek, w Zadarze spotkać można specjalistów od wyszywania unikatowych, zdobionych obrusów. Na rynku miasta znaleźć można wiele straganów i sprzedawczyń, będących jednocześnie wytwórczyniami tegoż lokalnego rękodzieła.

Morčić – symbol Rijeki

Morčić to chorwacka biżuteria ludowa wywodząca się z największego miasta portowego tego kraju – Rijeki. Zwana też Mori stała się symbolem Kvarnerskiej zatoki. Symbolem dorocznego Rijeckiego karnawału, organizowanego w styczniu. Uważana przez mieszkańców miasta za talizman i maskotkę – jest dla nich pewnego rodzaju statusem przynależności do regionu. Ale co przedstawia ta podobizna wykorzystywana w produkcji kolczyków, wisiorków, broszek a nawet spinek do mankietów? Maura w turbanie. 

Historię powstania malutkiej figurki wiąże się z legendą powstałą tuż po wyzwoleniu państwa, kiedy to Chorwacja zmagała się z oblężeniem Tureckim. Ówcześni mężczyźni ofiarowali swoim kobietom biżuterię z podobizną Maura, gdyż to one podobno odegrały znaczącą rolę w przegonieniu napastników. W większości figurki z biżuterii pokryte są ceramiką, a następnie ręcznie malowane. U wielu rękodzielników można także zamówić indywidualny projekt. Jeśli figurka wydawałaby się komuś zbyt mała, można także zakupić samodzielną większą rzeźbę.

Drewniane zabawki z Hrvatsko Zagorje

Hrvatsko Zagorje to region administracyjny na północy Chorwacji, tuż przy granicy ze Słowenią. Wytwarza się tam drewniane zabawki, które podobnie jak chorwackie koronki wpisane są na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO. Oryginalne zabawki tworzone są ręcznie przez lokalnych rzemieślników, a dla samych chorwatów proces ten jest kulturową spuścizną, kultywowaną przez wiele pokoleń już od XIX wieku. 

Dziś zakupić można 50 różnych modeli zabawek od brykających koni po samochody i tancerzy. Najbardziej popularne są gwizdki, będące jednym z ulubionych instrumentów Chorwatów. Zabawki dostępne są we wszystkich regionach kraju – w sklepach z rękodziełem i na lokalnych targach – ale największy wybór jest na festynach organizowanych z okazji różnych świąt kościelnych. Na przykład przy sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej Marija Bistrica, gdzie znajduje się ośrodek, który propaguje rzemiosło zabawkarskie.

Zabawki te to piękny przykład tradycyjnego rzemiosła, które zachowało się pomimo szerszej dostępności plastikowych zabawek o słabej jakości, w których nie odnajdziemy piętna trudu i pracy osoby która je produkowała. Idealna pamiątka nie tylko dla dzieci. Może nadać charakteru pomieszczeniom i przełamać wiele stylizacji wnętrz.

Parasolka Šestine

Šestine to mała wioska znajdująca się na północ od Zagrzebia. Od nazwy miejscowości wzięły się słynne, charakterystyczne parasole. Od początków istnienia nie służyły one jednak do ochrony przed deszczem. “Parasole” znaczy po włosku, w dosłownym tłumaczeniu, “ochrona przeciw słońcu”. 

Parasolka Šestine to jedna z najpopularniejszych pamiątek, jaką można przywieźć z Chorwackiej stolicy. Jest częścią stroju ludowego. Ma charakterystyczną czerwoną barwę oraz kolorowe obramówki na krawędziach. Jak głosi legenda parasol ten symbolizuje miłość młodej pary Jankicia i Janicy. Gdy chłopak spotkał swoją ukochaną i schował się pod parasolem razem z nią – ten z koloru czarnego zamienił się w czerwony. Sam wzór pochodzi jednak z Hiszpanii i został przywieziony do Chorwacji podczas podbojów napoleońskich i zadomowił się w tym kraju na stałe. 

Najbardziej kunsztowne parasole wychodzą z pracowni rzemieślniczej zwanej Cerovečki. Klasyczne parasole mają rączki z drewna kasztanowego, a niegdyś bawełniany materiał zastępowany jest obecnie przez lżejszą impregnowaną, poliestrową tkaninę. Ceny takiego parasola wahają się od 40 do 90 euro, a sama sztuka wykonania parasola Šestine w tradycyjnym warsztacie rzemieślniczym Cerovečki wpisana jest na listę niematerialnego dziedzictwa kulturalnego Republiki Chorwacji. 

Myślę, że warto przy niekiedy kapryśnej, deszczowej polskiej pogodzie, osłodzić sobie spacer taką parasolka 🙂

Kryształy z Samoboru

Samobor – miasto niedaleko Zagrzebia – znane jest na całym świecie z rzemiosła produkującego szkło kryształowe. Tradycja ta ma już ponad 180 lat. Samoborscy rzemieślnicy należą do jednych z najzdolniejszych w swoim fachu. Kryształowe produkty cięte są ręcznie. Zakupić je można w jednych z wielu sklepów specjalizujących się w sprzedaży tegoż rękodzieła.

Torebka Zovnica

Część ludowego stroju chorwackiego. Tradycyjnie wykonana z wełny. Oryginalne Zovnice są ręcznie tkane, a dawniej były noszone wyłącznie w niedziele i święta. Istnieje wiele typów wzorów tej torebki, jednak najczęściej są to poziome kolorowe paski. Zovnica to bardzo praktyczna pamiątka. Kupić ją można na wielu targach lub w sklepach z pamiątkami rozsianymi po całym terytorium Chorwacji. 

Baščanska ploča – miniaturka tablicy z głagolicą  

Chorwacja posiada spory wkład w rozwój języka Słowian. Płyta z Baški to najsłynniejszy zabytek chorwackiej głagolicy, czyli najstarszego pisma słowiańskiego. Inskrypcja na płycie pochodzi z przełomu XI i XII wieku. I nie – tego raczej nie przywieziecie do domu, jednak w miejscowości w której odkryto tę tablicę, na wyspie Krk, znajduje się wiele sklepików z pamiątkami, w których znaleźć można miniaturową wersję oryginalnej płyty.

Taka kopia nie jest raczej jakimś wyrafinowanym rękodziełem o małym nakładzie produkcji, jednak umieściłem ją w tym zestawieniu, gdyż stanowi ciekawą pamiątkę historyczną. 

Pierwotnie tablica oddzielała prezbiterium od głównej nawy kościoła św. Łucji znajdującego się w Jurandvor koło Baški na wyspie Krk. Została odnaleziona dopiero w 1851 roku przez duchownych. Niektóre źródła podają, że tablicę znaleziono pod podłogą małego kościoła, a inne mówią, że znajdowała się porzucona na zewnątrz świątyni, gdyż nikt nie zdawał sobie sprawy jak cenna była. Obecnie w tym samym kościele znajduje się wierna kopia tablicy, a oryginał przechowywany jest w Chorwackiej Akademii Sztuki i Nauki w Zagrzebiu.

Małe tablice jakie można kupić na wyspie Krk.

Dla bardziej ciekawskich wstawiam poniżej tekst, jaki widnieje na tejże kamiennej płycie fundacyjnej:

“Ja, w imieniu Ojca i Syna i Ducha Świętego, ja opat Držiha napisałem to o ziemi, którą Zvonimir, król chorwacki, podarował św.Łucję za jego dni, i świadkowie: Desimira, prefekt Krbavy, Mratin in Lika, Pribinež, ambasador w Vinodolu, Jacob na wyspie. Jeśli ktokolwiek temu zaprzecza, niech Bóg przeklnie go i 12 apostołów, 4 ewangelistów i św. Łucję, amen. Każdy, kto tu mieszka, modli się za nich do Boga.

 Ja, opat Dobrovit, zbudowałem ten kościół wraz z moimi dziewięcioma braćmi za czasów księcia Kosmata, który rządził jego Krajiną. W tamtych czasach Mikula był razem ze św. Łucją w Otočacu.”

Maszkarony z miasta Rijeka

Maszkarony to rzeźbiarski motyw dekoracyjny. Przedstawiają głowę postaci fantastycznych bądź ludzkich. Często wykorzystywane jako zwieńczenie gzymsów, dachów, wsporników balkonowych i kolumn. Maszkarony to symbol Rijeki, związany z dorocznym karnawałem organizowanym w tym mieście. 

W samej miejscowości znaleźć można wiele sklepików z rękodziełem, specjalizujących się w sprzedaży tych mini rzeźb. Styczniowy karnawał nawiązuje do wielu ludowych wierzeń, które stanowią podstawę dla folkloru Chorwatów. Mieszkańcy miasta przebierają się w wiele rozmaitych strojów ludowych, postaci z mitologii słowiańskich. 

Chociażby w zvončara, czyli w pewnego rodzaju dzwonnika, przepasanego owczą skórą z rogami na głowie. Na karnawale zbierają się ludzie z okolicznych wiosek, gdzie każda posiada swój własny strój. Cała ta tradycja wpisana jest na listę niematerialnego dziedzictwa kulturalnego UNESCO.

Vučedolska golubica, czyli gołąb na trzech nogach

Kultura Vučedol-Zók pochodzi z wczesnej epoki brązu. Występowała na Bałkanach w krainie geograficznej nazywanej Syrmia (pomiędzy Dunajem a rzeką Sawą) oraz we wschodniej Slawonii (czyli tej części Chorwacji pomiędzy Bośnią, Węgrami a Serbią). Sama nazwa pochodzi od prac archeologicznych, które prowadzone były w chorwackiej miejscowości  Vučedol przy granicy z Serbią. 

Vučedolska golubica to naczynie rytualne przedstawiające najprawdopodobniej samca kuropatwy. Do końca nie wiadomo jednak jakiego ptaka przedstawia figurka. Jeśli – jak podają najwcześniejsze badania – jest to gołąb, to oznaczałoby, iż te ptaki hodowano w Europie znacznie wcześniej, a sama gołębica z Vučedol jest najstarszą podobizną gołębia jaką znaleziona na ziemiach europejskich. Na jej szyi wyryto labrys (jęz. lidyjski – wymarła gałąź języków indoeuropejskich), czyli podwójnie ząbkowany topór, pochodzący z Grecji. Na głowie ptak ma wyryty grzebień a klatkę i skrzydła pokrywają lilniowe zdobienia. 

Jeśli będziecie w Chorwacji możecie znaleźć wiele rękodzieł związanych z tym gołębiem. Od biżuterii po małe figurki, będące wierną kopią oryginału. Vučedolska golubica to idealna pamiątka dla pasjonatów historii.

Czapka z Šibenik

Popularna czapka z Šibenik przyozdobiona wzorem, bordiurą (dekoracyjne obramowanie tkaniny) nazywaną baul. Podobna do gruzińskich czapek chewsurskich lub północno-indyjskich himachalli, noszonych przez mieszkańców Himachal Pradesh. 

Czapka Šibenicka jest symbolem miasta i częścią stroju ludowego. Jest szeroko rozpoznawalna w całej Chorwacji. Została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa tego kraju. Czapka ta została spopularyzowana w czasie, gdy niektóre z chorwackich miast, m. in. Šibenik, planowały przyłączenie do Włoch. Mieszkańcy miasta, negujący ten projekt, nosili czapki z płaskim dachem i pomarańczowym obramowaniem w czarne koła. W przeciwieństwie do kosmopolitycznej części miasta hołubiącej włoską modę na kapelusze. 

Kiedy będziecie w Šibeniku możecie zobaczyć mnóstwo czapek w sklepach z pamiątkami i rękodziełem. Tylko pamiętajcie – oryginalna czapka ma odcień bardziej pomarańczowy, niż czerwony. 

Tamburica – instrument muzyki ludowej

Tamburica to chorwacki, narodowy instrument smyczkowy. Popularny także w Serbii oraz w Bośni i Hercegowinie. Jak głoszą legendy instrument ten zawędrował na Bałkany w trakcie osmańskiej okupacji, chociaż najprawdopodobniej jego przodkiem był grecki instrument pandouris. 

Klasyczna tamburica zwana Samicą miała długą szyjkę w kształcie gruszki oraz po dwie lub trzy struny, niekiedy podwójne. Tradycyjna forma instrumentu była przedmiotem wielu prac chorwackich speców od muzyki ludowej. Dlatego dzisiaj istnieje już kilka rodzajów Tamburicy. Sam instrument jest dobrem narodowym Chorwacji.  

Najczęściej instrument ten można kupić na chorwackich targach ze starociami. Takie targi odbywają się na przykład w ścisłym centrum Trogiru czy Zagrzebiu (Britanski targ oraz targ Hrelic). Warto wybrać się także na jarmark antyków organizowany w Istryjskiej wsi Opratjl. Szeroko znane są także weekandowe targi staroci organizowane we wrześniu w Šibeniku a także organizowane 29 września, doroczne, Šibenskie Targi Średniowieczne.

Čokanjčići, czyli małe zdobione buteleczki

Szklana buteleczka, przeznaczona do picia Rakiji. Takie zdobione buteleczki można kupić na wielu stoiskach i sklepach z pamiątkami. W zależności od regionu, butelki są zdobione różnymi motywami ludowymi. Sam termin čokanj był używany jako określenie tradycyjnej formy podania śliwowicy.  Čokanjčići to ten rodzaj pamiątki, która ma bardzo praktyczne zastosowanie.

Kapelusz słowiański, czyli Slavonski, šokački šešir

Kapelusz słowiański grupy etnicznej Šokci wywodzącej się ze Slawonii, czyli wschodniej Chorwacji. Jest to tradycyjne nakrycie głowy rdzennych mieszkańców tych ziem. Oryginalny kapelusz jest ręcznie wykonywany z wełny. Posiada trójkolorowy pasek, przedstawiający barwy narodowe Chorwacji. 

Dziś można go kupić prawie na terenie całej Chorwacji, jednak oryginalne ręcznie wyrabiane kapelusze dostać można w mieście Slavonski Brod. To tam znajduje się jeden z nielicznych punktów rzemieślniczych, gdzie do dziś produkuje się te kapelusze. Właścicielem zakładu jest Josip Novak i jest on jednym z dwóch pozostałych kapeluszników Slawonii. Jednak jak mówi, tradycyjne kapelusze są noszone wyłącznie przez starszych mężczyzn i ciężko utrzymać się z tego rzemiosła. Ma jednak nadzieję, że ktoś przejmie tradycję rodzinną liczącą prawie 150 lat. 

Foto: Ivica Galović/PIXSELL

Čuturica – chorwacka konewka

Čuturica to najczęściej okrągły pojemnik do przechowywania i przenoszenia płynów, najczęściej napojów alkoholowych. Trochę rodzaj bukłaka. Pojemniki te mogą zmieścić od kilkuset mililitrów do nawet kilku litrów, w zależności od rozmiaru. Tradycyjnie wykonywany jest z drewna, ale w wielu sklepach z pamiątkami znaleźć można także wykonane ze szkła, porcelany, czy ceramiki. Te komercyjnie sprzedawane przyozdobione są herbem Chorwacji i jej narodowymi barwami. 

Jednak prawdziwe rzemieślnicze okazy wykonywane są ręcznie przez bednarzy. Zwykle posiadają bogate zdobienia z motywami winorośli, szlacheckich herbów, czy z wzorami bazującymi na sztuce ludowej. Tradycyjnie Čuturica noszona była przez przyszłą pannę młodą i jej narzeczonego, kiedy ci szli z zaproszeniami na wesele.

Jak widać Chorwacja posiada bogatą kulturę ludową i słynie z kultywowania wielu tradycji. Jeśli chcesz zabrać ze sobą jakąś pamiątkę najlepiej szukaj sklepików z lokalnym rękodziełem. Każdy region ma coś do zaoferowania i nie warto skupiać się wyłącznie na wybrzeżu, a warto pojechać w głąb kraju, choćby do Slawonii. 

Kulinarne pamiątki z Chorwacji

Chorwacja ma wiele do zaoferowania, jednak to właśnie dzięki wyjątkowym tradycjom kulinarnym uznawana jest za jeden z najlepszych kierunków wakacyjnych. 

Gdy zawitacie już do Chorwacji warto na pamiątkę przywieźć parę specjałów, które będą przypominać Wam o wakacyjnych wojażach. Większość z nich jest bardzo trudno dostępna w Polsce, więc polecam w drodze powrotnej w zaopatrzenie się w poniższe specjały: 

Paški Sir – ser owczy z wyspy Pag

Ser ten jest uznawany za najbardziej znany chorwacji ser. Produkt posiada status Chronionej Nazwy Pochodzenia. ChNP nakłada surowe warunki dotyczące technik produkcji, więc możecie być pewni, że ser z tym oznaczeniem będzie autentyczny. 

Ser jest produkowany wyłącznie z mleka owiec rasy Paška Ovca. Jest to unikatowa rasa owiec, występująca wyłącznie na wyspie Pag. Owce żywią się skąpą roślinnością wyspy pokrytą solą morską, która nadaje ich mleku bardzo szczególny smak.

W miarę dojrzewania sera staje się on bardziej suchy i kruchy. Aromat przypomina zioła i trawę. Powstaje on dzięki specjalnej diecie jaką prowadzą owce żyjące na wyspie. W skład diety wchodzą bowiem zioła takie jak: tymianek, czy rozmaryn a w szczególności szałwia. Ser jest delikatnie kremowy i przypomina nieco połączenie Manchego i Pecorino.

Pršut – długodojrzewająca szynka wieprzowa

Pršut to długodojrzewająca szynka wieprzowa. Jednak w Chorwacji istnieje wiele odmian tej szynki. Gdy będziecie jechać wzdłuż wybrzeża na południe, każdy region będzie miał swoją własną wersję pršutu.

Najbardziej popularne wersje szynki to Istrijska i Dalmatyńska i Drniska.

W przypadku Istarskiego pršutu bardzo ważny jest proces dojrzewania, który w dużej mierze zależy od bory, czyli zimnego wiatru z północy. W zależności od wagi całej szynki, dojrzewa ona ok. 6-8 miesięcy.

Dalmatinski pršut to szynka peklowana, wędzona i następnie suszona. W przeciwieństwie do włoskiego (prosciutto) i istryjskiego odpowiednika, dalmatyńska wersja pršutu jest wędzona w drewnie i suszona przez co najmniej dwanaście miesięcy. Połączenie klimatu śródziemnomorskiego z tradycyjnymi technikami przyrządzania przyczynia się do wyjątkowej jakości Dalmatinskiego pršutu który ceniony jest za lekko wędzony aromat, delikatną konsystencję i lekko słony smak.

Drniški pršut to szynka peklowana na sucho w regionie miejscowości Drnišk. Jest solona gruboziarnistą solą morską, prasowana, wędzona na zimno i następnie suszona przez co najmniej 12 miesięcy.

Oliwa z oliwek

Chorwacka oliwa z oliwek ma swój niepowtarzalny smak.

Będąc z Chorwacji możecie przekonać się, że prawie każda rodzina w Chorwacji wytwarza własną oliwę z oliwek lub ma przyjaciela czy krewnego, który to robi. 

Według Flos Olei, czyli międzynarodowego przewodnika po najlepszych oliwach świata, Istrijski region Chorwacji produkuje najlepszą na świecie oliwę z oliwek.

Jest to niemałe wyróżnienie, gdyż nieliczne nadmorskie wioski w Chorwacji produkują zaledwie 4 000 ton metrycznych oliwy z oliwek rocznie. To mniej niż 1% tego, co produkuje Hiszpania, i tylko 0,1% całkowitej światowej podaży oliwy z oliwek.

Oliwę warto kupić u lokalnych rolników, którzy często sprzedają świeżą oliwę przy drodze, bądź na bazarach. Warto szukać tej produkowanych z zielonych oliwek, które nie dojrzały do końca. Taka oliwa jest najzdrowsza i posiada najbardziej intensywny, świeży, lekko trawiasty smak.

Miód

Jest bardzo popularny w Chorwacji, w szczególności miód lawendowy. Mniej popularne to te ziołowe (z szałwią czy rozmarynem), ale także cytrusowe, z kwiatów cytrusów (np. pomarańczy czy mandarynki). 

Ciekawą alternatywą dla tego rodzajów miodów może być miód kasztanowy, który posiada wiele prozdrowotnych właściwości. Miód ten może poprawiać krążenie, działa łagodząco na układ trawienny a także chroni naczynia krwionośne.

Najbardziej są cenione miody z obszaru chorwackiej pasma górskiego zwanego Velebit, z górzystego rejonu Lika.

Ule w górach. Pasieka górska na górze Sveti Jure w Chorwacji. Zdjęcie: myistria.com

Licitarska srca – pierniki w kształcie serca

Piernikarskie rzemiosło Chorwacji sięga średniowiecza. Było domeną przede wszystkim klasztorów, jednak w Chorwacji zostało zaadaptowane przez lokalnych piekarzy.

W ten sposób na północy Chorwacji narodziła się piękna tradycja produkcji pierników w kształcie serca. Produkcją tych przedmiotów zajmowali się głównie mężczyźni. Licitari, jak ich nazywano, byli szanowanymi rzemieślnikami, a każdy z nich miał swój własny styl, który odzwierciedlał się w dekoracjach z masy cukrowej.

Charakterystyczny czerwony kolor stał się specyficzny dla wyrobów piernikowych pochodzących z tych okolic. Dzięki ciężkiej pracy i długiej tradycji licitarne serca stały się kolorowym i niepowtarzalnym symbolem Chorwacji oraz oryginalną pamiątką. 

Zobacz powiązane